Een Europese campagne geïnitieerd en gelanceerd door SPIOR en de gemeente Rotterdam, in samenwerking met professor Tariq Ramadan
Gedwongen huwelijken lijken misschien tot het verleden te behoren, maar zijn daarentegen nog steeds een realiteit in Europese samenlevingen. Jonge mensen, zowel meiden als jongens, worden gedwongen om te trouwen met iemand die hun ouders of familie voor hen hebben uitgezocht, en krijgen niet de kans om ‘nee’ te zeggen. Dit komt voor onder groepen van diverse etnische, culturele en religieuze achtergronden, onder meer bij moslims. Waar het moslims betreft, wordt vaak gedacht – zowel door moslims als door niet-moslims – dat gedwongen huwelijken deel uitmaken van de islam. Echter, de islam verbiedt gedwongen uithuwelijking juist. Een huwelijk is volgens de islam alleen geldig wanneer man en vrouw er uit eigen, vrije wil mee instemmen.
Voor SPIOR, de islamitische koepelorganisatie in Rotterdam (Nederland), was het feit dat moslimmeisjes wegliepen van huis uit angst voor gedwongen uithuwelijking de aanleiding om een project tegen huwelijksdwang te starten in 2004. Het doel was huwelijksdwang te voorkomen door bewustwording rond het thema in gang te zetten, alsmede een mentaliteitsverandering en betere communicatie tussen moslimouders en hun kinderen te bevorderen. Hiertoe zijn bijeenkomsten georganiseerd met honderden meiden, jongens en ouders, waarbij ook imams en geleerden werden betrokken. Het voorlichten van de mensen over de islamitische visie op gedwongen huwelijken en partnerkeuze in het algemeen was een belangrijk onderdeel van het project. Het feit dat de islam gedwongen uithuwelijking juist verbiedt bleek voor veel van de betrokkenen een ‘eye-opener’.
De resultaten van het project zijn gepubliceerd in een gelijknamig boekje: ‘Hand in hand tegen huwelijksdwang’ (2007). De publicatie bevat verder informatie over de culturele achtergrond van gedwongen uithuwelijking, over de islamitische visie op huwelijk en huwelijksdwang en over de relatie tussen huwelijken en het begrip ‘eer’. Ook biedt het boekje een stappenplan voor signaleren en handelen en advies voor het opzetten van preventieve projecten.
Dit probleem komt niet alleen voor in Rotterdam, of Nederland. Daarom hebben SPIOR en de gemeente Rotterdam, in samenwerking met professor Tariq Ramadan (gasthoogleraar ‘Burgerschap en Identiteit’ aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en voorzitter van de denktank Europees Moslim Netwerk) een Europese campagne tegen huwelijksdwang geïnitieerd. Hiertoe zal de bovengenoemde publicatie worden vertaald naar het Engels, Frans, Duits, Italiaans en Spaans en verspreid in het Verenigd Koninkrijk, België, Frankrijk, Duitsland, Italië en Spanje. Natuurlijk kan SPIOR dit niet alleen doen. We zullen voor dit doel samenwerken met moslimorganisaties en (lokale) overheden in de genoemde landen, die het onderwerp huwelijksdwang op de agenda zullen zetten in hun eigen gemeenschappen, op hun eigen manier. De ervaringen van SPIOR, zoals beschreven in de publicatie, zullen daarbij hopelijk dienen als inspiratie voor anderen.
De campagne zal beginnen met lanceringbijeenkomsten in Rotterdam en diverse hoofdsteden:
14 mei 2008 – Rotterdam
16 mei 2008 – Brussel
21 mei 2008 – Berlijn
22 mei 2008 – Madrid
23 mei 2008 – Parijs
26 mei 2008 – Rome
03 Juni – Londen
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Marianne Vorthoren bij SPIOR:
+ 31 (0)10 – 466 69 89
of [email protected]
Salam,
Si il y a bien une chose qui me gêne dans cet appel c’est de parler de « mariage forcé »… J’aurai l’impression en participant à cette initiative de crier avec les loups. Il est clair qu’il y a « des mariages forcés » mais lorsque ces parents le pratiquent ils ne pensent pas faire le mal mais le bien pour leur fille. Quand on voit ce que sont devenu les hommes aujourd’hui, si j’avais une fille, il est clair que j’aimerai qu’elle se marie avec un homme bien, intelligent, respectueu, etc… C’est en faite de parler de « mariage forcé » qui beaucoup trop connoté à mon goût… N’y a t-il pas une autre appelation prenant en compte le point de vue des parents? du type : « …pour un mariage respecteux » ou que sais je?
salam
Oui, on peut croire faire le bien en faisant pression pour un mariage « arrangé », et finalement un peu « forcé », non?
Mais il ne suffit pas que tel père estime que tel homme est bien, intelligent, respectueux et bine pour sa fille… Il faut que sa fille le trouve aussi. Et qu’elle ressente de l’amour. Si elle acceptait pour ne pas contrarier son père, sous le poids d’une pression morale, elle forcerait sa nature, elle se sentirait emprisonnée, elle ne pourrait aimer la personne que le père aurait choisi à sa place et cela ne pourrait pas bien se passer. Car les jeunes filles ont aujourd’hui autour d’elle l’exemple de celles et ceux qui ont librement choisi et ne peut pas entrer dans un modèle qui n’est plus celui de la société environnante. Elles aspirent sans doute à l’épanouissement attendu d’une relation fondée certes sur le respect mais avant tout l’amour.
Une jeune fille mariée contre son gré garderait au coeur une blessure, celle de la négation de ses aspirations, de sa personnalité, de sa liberté.
Les choses se passent, je pense, en amont, dans l’éducation que l’on a transmise. Après, il me semble qu’il faut faire confiance à son enfant devenu adulte. Même si l’on a peur. Parce que c’est une vie entière qui va être engagée, et que cela ne peut être pour faire plaisir à un père ou une mère, mais parce qu’on a le sentiment de construire sa propre vie.
L’on peut accompagnez son enfant dans le respect, mais la forcer « pour son bien » est probablement assurer son malheur, et pour le moins une épreuve.
Quant aux hommes d’aujourd’hui ou du futur, ils sont eux aussi issus d’une éducation. Et sur cet aspect là des choses, il faut aussi s’engager…
F
Bonjour!
Si un néerlandophone francophone peut nous faire un petit résumé, ce serait fort sympathique!
Merci!
F
Dag! (=Bonjour!)
Ce texte est la traduction néérlandaise de l’article qui concerne la campagne européenne « Main dans la main contre les mariages forcés » qu’on peut trouver sur le site (mmm… mais je ne sais plus où exactement…)
Merci!
F
Geweldig.
Het is zeer mooi en vooral kracht en hoopgevend om in te zien dat er zoveel belangstelling en hoop is in het oplossen van de vele onnodige praktijken waar slachtoffers niet willend onder komen te lijden met alle gevolgen van dien. Daaronder vallen natuurlijk ook de bizarre en onbegrijpelijke praktijken van de zogenaamde gedwongen huwelijken onder. Jammer dat degene die zulke praktijken aan iemand opdwingt, het maar niet zelf altijd constateert dat zulke acties totaal fout zijn en totaal niets met een godsdienst te maken kunnen hebben. Het is al onmogelijk om daarover te fantaseren, laat staan om een gedwongen huwelijk zelf te moeten meemaken. Het is daarnaast al helemaal te bizar voor woorden en voor de geest om zoiets onmenselijks iemand die wel en/of niet dierbaar en wel en/of niet van eigen bloed is, op te gaan dwingen vanwege wat voor gedachtes dan ook.
Redenen kunnen o.a. zijn, het gebrek hebben aan het logisch nadenken zoals kinderen nogal sterk kunnen doen, het verstand niet meer gebruiken vanwege verblinde imitatie, het opvolgen van zinloze praatjesmakers zonder na te denken, het angst hebben voor het verkrijgen van ongesteunde reacties uit de traditionele kring ect…… Het probleem van het uithuwelijken ligt diep geworteld, heeft verschillende redenen en neemt vooral ook verschillende vormen aan. Alhoewel sommige van de gevallen een positief verloop hebben of kunnen hebben waar andere een negatieve verloop hebben of kunnen hebben, kunnen en mogen de gedwongen huwelijken in beide gevallen niet door de beugel.
Slachtoffers die in zulke omstandigheden verkeren lijden vaak aan overvolle angst, hebben gebrek aan vertrouwen in hulporganisaties, geven snel de voorkeur aan tradities, komen nauwelijks voor zichzelf op vanwege vooral de heersende angst, schaamte en ook vooral vanwege verstoting en isolatie. Het blind opvolgen van verplichtingen van de ouders door de slachtoffers, zowel positief als negatief, totdat het verschil tussen het goede en het kwade vaak niet meer in te zien is, zonder in enkel verdediging op te komen of zonder duidelijke grenzen op te stellen is tot grote spijt nog steeds onder vele praktijkgevallen een veeeeeeeeeeeeeeeel en veeeeeeeeeeeeeeeeeeeel gemakkelijker keuze met gevolgen van dien.
Het gedwongen huwelijks probleem ligt jammer genoeg ongetwijfeld nog bij velen, alhoewel het stilletjes en achter de tralies gebeurd. Gelukkig en godzijdank bestaan er organisaties als zulke die deze gruwelijke praktijkvormen tegenstrijden en zo zie je; met resultaat blijven bestrijden.
Mooi, mooi werk, om er stromende tranen van blijdschap voor te laten vallen.